คลื่นวิทยุที่สามารถเปิดฟังคำสอนพระพุทธเจ้า และเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับการทำตนให้มีสุข ฟังได้ตลอดเวลา คือ
- คลื่นสังฆทานธรรม วัดสังฆทาน FM 89.25 MHz (กรุงเทพฯ)
วันก่อนตอนขับรถ ได้ฟังพระอาจารย์สมภพ โชติปัญโญ วัดไตรสิกขาฯ จ. สกลนคร เทศนา ท่านเทศนาแบบทันสมัยมาก และท่านก็ใช้ทั้งภาษาไทยภาคกลาง ภาษาอังกฤษ และภาษาอีสานด้วย จากประวัติท่าน ท่านพูดได้ทุกภาษา หลวงพ่อเคยบอกว่า ตามนัยในพระไตรปิฎก พระท่านที่พูดได้ทุกภาษาเป็นพระอรหันต์ผู้ทรงคุณพิเศษสุด เรียกว่า พระอรหันต์ขั้นปฏิสัมภิทาญาณ เลยนะ แค่นึกถึงตอนได้ฟังท่านเทศน์วันนั้น ก็มีความสุขแล้ว
คลื่นสังฆทานธรรมจังหวัดต่างๆ หรือสังฆทานธรรมออนไลน์ - คลื่นหลวงตา มหาบัว FM 103.25 MHz หรือ ออนไลน์
หรือ ที่ฟังได้จากอินเตอร์เน็ตเป็นเรื่องๆ ก็มีหลาย เช่น
เคยอ่าน "ความสุขในทุกอิริยาบถ" ของท่านพระพุทธทาส ท่านบอกว่า "ธรรมะ คือ หน้าที่ของสิ่งมีชีวิต... พอได้ปฏิบัติหน้าที่ ก็คือปฏิบัติธรรม มันก็จะพอใจ พอใจ พอใจ อิ่มอกอิ่มใจ พอใจกับตัวเองเมื่อทำหน้าที่ มันก็เลยเป็นสวรรค์ อยู่ทุกอิริยาบถ... หน้าที่ที่จะบริหารชีวิตให้รอด หน้าที่ที่จะกำจัดกิเลสให้หมด ล้วนเป็นหน้าที่เสมอกัน"
การที่เราทำหน้าที่ที่เราต้องทำทุกอย่าง ก็ถือเป็นการปฏิบัติธรรม เรามีสติรู้อยู่ว่าเราปฏิบัติธรรมอยู่ ใจมันก็มีสุข ก็สุขได้ตลอด ท่านบอกว่า การเคลื่อนไหวก็เป็นธรรมะ เพราะเราจะนั่งอยู่นอนอยู่ที่เดิมตรงนี้ตลอดไปไม่ได้ ก็ต้องลุกไปทำอย่างอื่นตามหน้าที่ อ่านไปก็คิดเอาเองเพิ่มต่อว่า การหายใจก็เป็นหน้าที่ของสิ่งมีชีวิตเหมือนกัน เราต้องหายใจตลอดเวลา ตั้งแต่เกิดมาเลย ถ้าเรามีสติกับการหายใจ ก็เป็นปฏิบัติธรรมได้ ยิ่งมีสติแล้ว ยิ่งนึกถึงคุณความดีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอริยะสงฆ์ด้วยแล้ว ก็ยิ่งสุขใหญ่
ความสุขมันอยู่รอบตัวเรานี่เอง เพียงแต่เรารู้วิธีบริหารใจ ความสุขอีกอย่างที่อยากมอบเป็นของขวัญแด่คุณในวันนี้ คือ การปล่อยวาง มันก็ง่าย และมันก็ยาก ถ้าเรารู้มันก็ง่าย ถ้าไม่รู้ก็ยาก บางทีรู้แล้วลืมก็ยาก แต่ก็ต้องหัดปล่อยบ่อยๆ ถือไว้ก็เหนื่อย คือ ต้องรู้ว่ามันไม่มีอะไรเป็นอยู่อย่างนั้นตลอดไป ป่วยก็ไม่ได้ป่วยตลอด มันก็ต้องมีหาย แต่เดี๋ยวมันก็ป่วยอีก ไม่หายก็ตายไปเลย มีคนขับรถมาปาดหน้า เขาปาดแล้วเขาก็ขับต่อไป มันก็เป็นแค่ช่วงนาทีนั้น ที่ทำให้เราไม่พอใจ เปิดไฟสูงใส่ก้นด่าซะหน่อย แต่ความจริงมันเกิดขึ้นแล้วมันก็ผ่านไป ทั้งดีและร้าย อย่าไปหลงโกรธ หลงดีใจกับมันเลย อาหารที่ดูน่ากิน สุดแสนอร่อย ลงท้องไป ก็หมดอร่อยซะแล้ว คิดๆต่อไปก็จะรู้ว่า ชีวิตเราก็เหมือนกัน เด็กอยู่ชั่วขณะ เป็นผู้ใหญ่อยู่สักระยะ แล้วมันก็เปลี่ยนๆไปเรื่อยๆ ดูง่ายๆ คุณตาที่ต้องใช้ไม้เท้าเดิน แต่ก่อนก็เป็นเด็กเล่นกับเพื่อน ว่ายน้ำ ปีนต้นไม้ได้ ไหงตอนนี้หลังค่อม พูดช้า เดินง่องแง่งไปซะนี่ มันก็ไม่มีอะไรเป็นอย่างนั้นอย่างเดิมอยู่ตลอดไปหรอกค่ะ ฉะนั้นก็ทำใจให้มีสุขดีกว่า ความทุกข์มาก็อดทนไว้ก่อน นึกไว้ว่าเดี๋ยวมันก็ต้องผ่านไป ก็แฮ็ปปี้ไว้ก่อนดีกว่า
ความสุขห้อมล้อมตัวเราอยู่ ลองใช้สติและใจสัมผัสดูนะคะ
เพิ่มเติม:
No comments:
Post a Comment