ความเห็นใจ

เคยไหมที่เจ็บป่วยเป็นเวลานานๆ แล้วเดินไม่ได้ หรือทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้
เคยไหมที่ต้องการความรักความอบอุ่นมากเป็นพิเศษ ในตอนนั้น
หรือแม้กระทั่งรู้สึกว่าชีวิตเราลดคุณค่าลงไป เพราะสิ่งที่เคยทำให้เป็นประโยชน์ได้ ตอนนี้ก็ทำไม่ได้
ที่เคยให้และรับ ตอนนี้ก็มีแต่รับฝ่ายเดียว

ถ้าเคยเจ็บป่วยเป็นเวลาหลายๆเดือน หรือเป็นปี หรือว่าต้องกลายเป็นคนพิการ หรือว่ามีคนใกล้ชิดเป็น ก็จะเข้าใจ อะไรที่เราถือว่าเป็นสิ่งที่ทำได้อยู่แล้ว ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นอุปสรรค์ มันก็ยากขึ้นมา บางทำการจะนอนให้หลับในเวลากลางคืนก็เป็นเรื่องยาก เพราะความเจ็บปวด แต่ตอนเช้าก็ยังต้องตื่นไปทำงานเหมือนคนปกติ

ความลำบากเหล่านี้ ถ้าไม่เคยเป็นก็อาจจะไม่รู้สึก ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่เป็นแทนกันไม่ได้ และเราก็ไม่สามารถรู้สึกจริงๆได้หรอกว่าที่เขาบอกว่าปวดมากนั่นมันมากน้อยขนาดไหน แม้แต่หมอเอง ก็ไม่สามารถรู้ได้หรอกว่าความปวดที่คนไข้ทนอยู่นั้น จริงๆแล้วมันเป็นอย่างไร ถ้าเราคิดถึงใจของเขา คิดว่าถ้าเราเป็นเขา เราก็จะรู้สึกเห็นใจเขา ให้อภัยเขาเมื่อเขาบกพร่อง หรือทำผิดไปบ้าง เราหยิบยื่นความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆกับเขาได้ เราให้รอยยิ้มกับเขาได้ เราทำให้เขาหัวเราะได้ และของขวัญที่ดีที่สุดที่เราจะให้เขาได้ ก็คือ กำลังใจ

ชีวิตของทุกคนมีค่า อย่างลืมคุณค่าในตัวเอง และอย่างให้คนที่เรารักลืมคุณค่าในตัวของเขาไป