คนค้นฅน อ.กำพล ทองบุญนุ่ม

วันที่ 7 สิงหาคม 2550 รายการคนค้้นฅน ทางช่อง 9 เสนอบุคคลผู้น่ายกย่อง อ. กำพล ทองบุญนุ่ม อ.กำพลน่ายกย่องอย่างไร...

อ. กำพล เคยเป็นครูพละศึกษา แต่ต้องมาประสบอุบัติเหตุพิการไปครึ่งตัว ขาใช้การไม่ได้ มือก็ใช้การไม่ค่อยจะได้ แต่ดูใบหน้าของอาจารย์สิ ช่างสดใส เต็มไปด้วยความใจดี ท่าทางการพูดไปยิ้มไปของอาจารย์กำพล ฟังแล้วก็รู้สึกสงบ เกิดความนับถึอในใจขึ้นทันที

อาจารย์กำพลเล่าว่า ตอนแรกที่เกิดอุบัติเหตุก็รับไม่ได้ที่จะต้องเป็นคนพิการ และก็กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ ต้องให้คนที่บ้านดูแลทุกอย่าง อยู่ไปอยู่ไปอาจารย์ก็เริ่มเห็นว่า คนที่บ้านเป็นทุกข์ ก็เลยอยากหาทางช่วยคนที่บ้าน ด้วยการช่วยตัวเองเท่าที่ทำได้ และ ก็หันเข้าพึ่งธรรมะ

อาจารย์นั่งอ่าน นั่งศีกษาธรรมะอยู่ถึง 16 ปี แต่ก็ยังไม่ทำให้อารมณ์สงบขึ้น เป็นเพราะว่า อ่านอย่างเดียวไม่ได้ลองทำ อาจารย์กำพลเปรียบว่า เหมือนคนอ่านแต่แผนที่ แต่ไม่เคยออกเดินไป ก็ไม่รู้ว่าปลายทางเป็นอะไร จนอาจารย์ได้ฝึกการทำสมาธิกับพระ โดยตอนแรก พระท่านสอนทางโทรศัพท์ ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกไปก่อน ต่อมา ท่านก็สอนว่า ถ้าขยับมือได้ ก็ให้ขยับมือไป แล้วก็รู้ว่าขยับมือ คือรู้การกระทำของเราทุกเมื่อ

อาจารย์กำพลได้ฝึกสมาธิจนใจสงบ เบิกบาน และก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการสอนธรรมะ โดยการเดินทางไปสอนบ้าง จัดรายการวิทยุบ้าง มีคนมาขอคำปรึกษาด้านธรรมะ หรือปัญหาชีวิตที่บ้านบ้าง

อาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม มีความเข้มแข็งมาก จะพยายามช่วยตัวเองทุกอย่างเท่าที่ทำได้ มือที่กำไม่ได้ ก็ปรับอุปกรณ์ที่ใช้รอบๆตัว ให้มีหู จะได้เอานิ้วเกี่ยว หรือ คีบใช้ได้ อาจารย์ทานข้าวเอง โดยเอามือคีบช้อน และแปลงฟันเอง โดยใช้สายรัดช่วยรัดแปลงสีฟันไว้กับมือ ยอมรับสภาพร่างกายตัวเอง และรู้วิธีที่จะใช้ชีวิตอยู่ในร่างกายที่มี เวลาต้องนั่งรถเดินทางไกล เพื่อไปสอนธรรมะ พอไปถึงสถานที่แล้ว อาจารย์ก็จะนอนพักนิ่งๆ สัก ครึ่งชั่วโมง เพื่อให้กล้ามเนื้อได้คลาย อาจารย์บอกด้วยรอยยิ้มว่า นอนราบๆครึ่งชั่วโมง ก็นั่งสอนไปได้อีก 2 ชั่วโมง

อาจารย์กำพล อายุประมาณ 52ปีแล้ว เป็นผู้พิการมา 28 ปีแล้ว อาจารย์บอก อาจารย์เรียนรู้จากความพิการ อาจารย์บอกว่า ความสุขเปรียบเสมือน คนที่เรารัก ส่วนความทุกข์เปรียบเสมือน คนที่เขารักเรา คนที่เรารักเขาถึงแม้เขาไม่อยู่เห็นผ้าเขาตากไว้ก็ยังดี แต่ความทุกข์นั้นเห็นได้ง่าย คนทุกคนมีอยู่ตลอด ถ้าเรามองมัน ฉะนั้นเราต้องเอาพระธรรมเข้าช่วย เพื่อให้พบความสุขความสงบ และพ้นจากความทุกข์

มีทั้งคนผู้พิการ และไม่พิการมากมายหลายคน ที่ได้กำลังใจ จากการที่อาจารย์เป็นอาจารย์ สดใส ร่าเริง และทำตัวเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น ช่วยผู้อื่น ถึงแม้ตัวเองจะเป็นผู้พิการ

ด้วยแรกบัลดาลใจจาก อาจารย์กำพล และธรรมะขององค์สมเดฺ็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้พิการหลายคน ขอบคุณในความพิการ ที่ทำให้เขาหันมาหาธรรมะ ถ้าเขาไม่พิการเขาก็อาจจะเหลิง ในชื่อเสียง หรือสิ่งภายนอกไปแล้ว เขาขอบคุณอาจารย์กำพล และความพิการของเขา

บุคคลผู้น่ายกย่อง อ. กำพล ทองบุญนุ่ม



ขอบคุณ คนค้นตน