ช่วงหลังนี้ รู้สึกว่า มีคนกลุ้มใจเรื่องความรักหลายคนจัง... บางคนถึงกับจะเลิกเรียนเพราะไม่มีเวลาให้แฟน... บางคนก็ยังเกาะขอบหน้าต่างรอร้อรอ...มีหลายอย่างที่อยากจะบอก ความแตกต่างของที่รัก กับ ที่เคยรัก
คนที่ทำให้เราเสียใจ คนที่ทำร้ายเรา (ได้ลงคอ) ไม่ใช่คนที่รักเีรา คนที่ไม่ยอมให้เราเป็นตัวเรา ไม่ได้รักเรา เขารักคนคนนั้นที่เขาอยากให้เราเป็น
บางครั้งเมื่อรู้อยู่แก่ใจ ว่าคงอยู่กันไม่ได้แน่ ก็เชื่อใจตัวเองและตัดใจเถอะ มันจะดีกับทั้งเขาและเราเป็นแน่ เพราะชีวิตนี้มีอะไรเกิดขึ้นได้มากมาย ในโลกกลมๆแบนๆอันกว้างใหญ่นี้ ก็มีคนมากมายที่รักเรา และจะรักเรา และที่สำคัญคือ คนที่จะยอมรับเราและจะเติบโตไปกับเรา
มันมีความสุขแบบอบอุ๊นอบอุ่น ที่กลับบ้านมาแล้วได้เจอหน้าคนที่เรารัก ได้เล่าเหตุการณ์ขี้ปะติ๋วจิ๋วหลิวที่เกิดขึ้นระหว่างวันให้ฟัง อย่าง ปรากฎการณ์อึสีม่วงเพราะแก้วมังกรสีแดง.. มันมีความสุขกว่ากันเยอะ
เยอะกว่าการที่จะต้องมีคนมาทะเลาะกันเรื่อยไป มีคนมาพูดอะไรทำร้ายหัวใจน้อยๆ ของคนตัวใหญ่ๆ แล้วก็ไม่สนอีกนะว่าช้ำใจ มันเหนื่อย แล้วเราคิดว่าเราจะเหนื่อยอย่างนี้ไปตลอดชีวิตจะดีหรือ จากกันด้วยความเข้าใจ ดีกว่าจากกันด้วยการทำร้ายจิตใจกันจริงๆนะ หัวใจทำงานปกติ แต่พลังชีวิตเหลือ 1ขีด เดินไปเดินมา ชีวิตมันย่ำแย่ซะจริง
แล้วคุณเชื่อเรื่องปาฏิหาริย์หรือเปล่า? เชื่อว่ามันเกิดอย่างงี้ขึ้นกับเรา เราน่าจะคู่กันไม่ใช่เหรอ..? มันก็ยากที่จะบอกได้ บางทีปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น ให้เราประหลาดใจเล่นก็มี คิดว่าจะหากันไม่เจอ ก็เดินสวนกันเจอระหว่างทางพอดี ดูรูปแล้วนึกถึง อีกคนก็ฝันถึงกันได้อย่างประหลาด กำลังนึกถึงอยู่โทรศัพท์ก็ดังพอดี อยู่กันคนละประเทศ แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้ไปอยู่เมืองเดียวกันได้ แฟนคนนี้ชื่อเดียวกับแฟนคนแรกเลย คราวนี้เราคงจะเจอคู่เราจริงๆแล้วหละ... ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวของ "ที่เคยรัก" มันยากที่จะบอกจริงๆ ว่าปาฏิหาริย์มันเกิดมาเพื่ออะไร อาจจะเพื่อให้เราได้เรียนรู้ความจริงบางสิ่งบางอย่างของชีวิตก็ได้
ความรักที่ดี ต้องเกิดบนความเข้าใจ และการยอมรับ การให้เกียรติซึ่งกันและกัน ฟังกัน และต้องไม่ทำร้ายกัน การให้อภัยซึ่งกันและกัน และการปรับตัวเข้าหากัน มุมมองต่อสังคมและคุณธรรมของชีวิตที่เหมือนกันก็สำคัญมาก มันคือทิศทางของชีวิตที่เราจะก้าวไป ถ้าไม่ตรงกัน ทางมันก็คนละทางตั้งแต่เราเกิดมา พ่อกับแม่ก็รักเรา และเราก็มีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆก็รักเรา รู้ถึงความดีของเรา แล้วเพราะอะไรเราจะต้องทนกับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา หรือเห็นเฉพาะบางอารมณ์ี
เรารักตัวเรา โดยการทำใจของเราให้แข็งแรง ทำสิ่งดีๆให้เกิดขึ้นกับชีวิตจะดีกว่า แล้วเมื่อนั้น คนๆนั้น ที่รักเราจริงๆจังๆ ก็จะมาเจอเราเอง แล้วคุณจะรู้ว่า ชีวิตแบบคนปกติธรรมดา มันยอดเยี่ยมเปี่ยมสุขกว่าชีวิตแบบคนตกนรกเป็นล้านๆๆเท่า
ด้วยรัก
No comments:
Post a Comment